Obowiązkowe czipowanie to banalna forma zmiany świata na lepsze i ułatwienia wszystkim życia. Co ciekawe – to chyba jedyna propozycja zapobiegania bezdomności zwierząt która nie kłóci członków partii politycznych. Jak zatem Polska wypada na tle innych prawie 50 państw, w których od lat wielu wprowadzono czipowanie? Odpowiedź brzmi: TRAGICZNIE !
Badanie odbyło się w okresie od lutego do marca 2023. Na podstawie aktów prawnych i informacji dostępnych w Internecie.
Europa liczy 47 państw niepodległych.
W 38 krajach Europy czipowanie psów jest obowiązkowe:
- ANDORA – 2021
- ANGLIA – 2016
- AUSTRIA – 2010
- BELGIA – 1998
- BOŚNIA I HERCEGOWINA – 2016
- BUŁGARIA – 2017
- CHORWACJA – 2004
- CZECHY – 2020
- CYPR – 2005
- DANIA
- ESTONIA – 2014
- FINLANDIA – 2023
- FRANCJA – 1999
- GRECJA – 2012
- HISZPANIA – 2009
- HOLANDIA – 2013
- IRLANDIA – 2015
- ISLANDIA – 2013
- KAZACHSTAN – 2023
- LICHTENSTEIN
- LITWA – 2022
- LUKSEMBURG
- ŁOTWA – 2017
- MALTA – 2012
- MONAKO
- PORTUGALIA – 2022
- ROSJA – 2023
- RUMUNIA – 2014
- SAN MARINO
- SŁOWACJA – 2018
- SŁOWENIA
- SZKOCJA – 2016
- SZWAJCARIA – 2006
- SZWECJA – 2001
- TURCJA – 2023
- WALIA – 2016
- WĘGRY – 2013
- WŁOCHY – 2004
W 6 krajach Europy nie ma obowiązkowego czipowania psów:
- CZARNOGÓRA
- MACEDONIA
- MOŁDAWIA
- NORWEGIA
- POLSKA
- UKRAINA
3 kraje – nie znaleziono danych:
- ALBANIA
- BIAŁORUŚ
- SERBIA
( W USA czipowanie weszło w 2021 roku ale nie we wszystkich stanach. W Japonii czipowanie jest obowiązkowe od 2022 roku.)
Co to jest czip i jak działa?
Czip to mikroskopijnych rozmiarów mikroprocesor wielkości ziarenka ryżu (są dwie wielkości: mniejszy i większy), który u weterynarza wszczepia się zwierzęciu pod skórę (lewa strona szyi). Każdy czip ma przypisany 15 cyfrowy numer. Numer ten należy zarejestrować w internetowej bazie danych, w której znajduja się takie informacje jak: dane dotyczące psa (rok urodzenia, rasa, rodzaj i kolor sierści, zdjęcie, imię i nazwisko właściciela psa, nr telefonu, adres. Czip jest więc głosem psa, którego nie ma. Dzięki czipowi właściciel psa (o ile dane są aktualne) jest namierzalny i np. w przypadku ucieczki pies natychmiast po odczytaniu czipa może wrócić do domu a nie trafić do schroniska, które dla psa fajne nie jest. I to właśnie jest podstawową i najważniejszą funkcja czipa. Bo w schroniskach tak naprawdę znajdują się psy, które właściciela mają a które utrzymywane są z naszych podatków. Jednymi słowy – nasze pieniądze utrzymują psy nieodpowiedzialnych właścicieli, którzy pozostają bezkarni. Ogromne pieniądze.
Ogromna wspomnianą powyżej zaletą czipa jest przede wszystkim to, że szybko może wrócić do domu. Wadą to, iż do odczytania numeru potrzebny jest specjalny czytnik (koszt ok 300 zł). Zczytany numer wrzucamy w bazę i o ile dane są „odkryte” możliwy jest natychmiastowy kontakt z opiekunem. Jak nie, kontaktujemy się z administratorem danych, który kontaktuje się z opiekunami i pies jedzie do domu, nie do schroniska (aczkolwiek wielokrotnie spotkałam się z reakcją właścicieli na znalezionego psa – szczególnie w okresie wakacyjnym – czy nie możecie go przetrzymać 2 tygodnie bo na wakacje wyjeżdżamy…(sic!)
Kolejna zaleta: dzięki nowoczesny systemom możemy otrzymywać powiadomienia o terminie szczepienia na wściekliznę. System może być powiązany z urzędem gminy, której łatwiej będzie kontrolować obowiązki posiadaczy psów. Za brak szczepienia na wściekliznę wg ustawy należy się mandat. Wszak wścieklizna to zagrożenie dla ludzi i jakoś sobie z nią nie radzimy bo jest… Drogie gminy! Drodzy politycy! Pieniądze naprawdę leżą na ziemi, tylko trzeba je podnieść…
Niezarejestrowany czip jest nic nie wart!
Konieczne jest zarejestrowanie czipa w bazie. Niestety istnieje kilka baz rejestracji czipów co czyni nieporządek. (Najpopularniejsza jest baza www.safe-animal.pl). Niestety, jeżeli czip zostanie zarejestrowany w innej bazie a my będziemy go sprawdzać w safe-animal – nie odnajdziemy danych właściciela zwierzęcia.
Po wpisaniu niezarejestrowanego w safe-animal czipa wyskoczy nam taka informacja.
Rejestracja czipa w bazie
Zarejestrowany czip zawiera dane odnośnie naszego pupila (zdjęcie też można wstawić) oraz informacje odnośnie właściciela. Po wpisaniu nr czipa na stronie głównej wyskoczą nam dane, dzięki którym psiak szybciej wróci do domu. Dlatego ważne jest ujawnienie nr telefonu (istnieje taka funkcja podczaas rejestracji) a przede wszystkim AKTUALIZACJA danych. No bo jak nr telefonu zmieniliśmy to jak znalazca naszego pupila ma się z nami skontaktować?
O obowiązkowym czipowaniu w Europie i na świecie
Zamieszczona powyżej mapa dowodzi, że jesteśmy daleko w tyle na tle innych państw Europy. Ta mapa jest MAPĄ WSTYDU dla obrońców i właścicieli psów, powinna dla każdego Polaka.
W Polsce nie ma obowiązku czipowania zwierząt domowych. Dlatego też schroniska pękają w szwach a nasze podatki je finansują. Właściwie to finansujemy psy innych właścicieli bo każdy który w schronisku odsiaduje wyrok za niewinność właściciela wciąż ma. Bez czipa czy adresatki – nienamierzalnego.
W naszym kraju jest natomiast obowiązek znakowania zwierząt gospodarskich. Każda krowa, koza czy świnia ma żółty kolczyk w uchu (lub inne). Kolczyk ów ma swój numer (podobnie jak czip), który rejestrowany jest w bazie danych ARMiRu. Więcej informacji: https://www.gov.pl/web/arimr/obowiazki-posiadacza-zwierzat-w-ramach-systemu-irz
W systemie rejestracji widnieją informacje o całym życiu zwierzęcia a lista obowiązków jest długa. Jeżeli powyższe nie zostają spełnione kary dla rolnika są bardzo dotkliwe. Dlatego każda „sztuka” jest przez niego rejestrowana i każdy rolnik bardzo tego pilnuje.
W przypadku psów nie ma takiego obowiązku. Nabywca może wszystko, nie musi nic. Dlatego właśnie polskie schroniska dla zwierząt pełne są bezdomnych nie kóz czy świń a psów.
Bazując na aktach prawnych innych państw, obowiązek czipowania i rejestracji uwzględniony został:
– Odrębną ustawą
– Paragrafami w prawie weterynaryjnym
– Paragrafami w ustawie o ochronie zwierząt
– Inne
W większości krajów baza rejestracji czipów jest jedna, najczęściej krajowa. I to moim zdaniem jest świetny pomysł. W Polsce mamy już gotowe bazy rejestracji zwierząt gospodarskich ARMiRu, które uważam taniej będzie rozszerzyć o zwierzęta domowe. Bazy te znane są rolnikom, nie są skomplikowane a pracownicy znają dobrze system i chętnie służą pomocą merytoryczną.
Rejestracje zawierają: dane zwierzęcia i dane właściciela. Obowiązkiem hodowców jest wprowadzenie psów do bazy jak również wpisanie nowego nabywcy. Właściciel jest zobowiązany do aktualizacji danych oraz wpisania zgonu zwierzęcia (w wielu przypadkach max kilka tygodni po zgonie).
Ustalono wiek, w którym pies musi zostać zaczipowany. (najczęściej do 3-4 miesiąca życia lub podczas pierwszego szczepienia), normy ISO jakie musi spełniać czip, wymagania odnośnie produkcji i dystrybucji. Ustalenie kto może czipować zwierzęta jak też kto ma dostęp do bazy danych.
Tworząc ustawę o czipowaniu należy zwrócić uwagę na powyższe. Baza powinna być jedna – krajowa (moim zdaniem rozbudować należy gotowca ARMiRu co wydaje mi się, iż będzie tańszym i lepszym rozwiązaniem niż tworzenie nowej). Należy wyraźnie przestrzegać nazewnictwa i skupić się na czipowaniu i rejestracji dosłownie a nie znakowaniu (aby nie zostało to wykorzystane np tatuowaniem, które bez sprawia zwierzęciu ból – to po pierwsze – po drugie numer tatuażu nijak pokryje sie z numerem wpisywanym do bazy rejestracji danych). Czipowanie powinno być usługą płatną (początkowo finansowane przez Państwo, dla spóźnialskich już płatne) Jednakże powinny być określone maksymalne koszta wykonania usługi czipowania (jak w przypadku szczepienia na wściekliznę). (1 czip kosztuje do 15 zł brutto, reszta to fatyga weterynarza, niekiedy zdecydowanie za droga). Rejestracja w bazie powinna być bezpłatna.
Bazując na krajach cywilizowanych gdzie schroniska są puste ogromny nacisk kładzie się na mandaty za brak czipów jak również brak aktualizacji danych w rejestracji. I to jest wg mnie pierwszym krokiem do odpowiedzialności za swojego psa. Tak, mandaty…
Dlaczego zatem w naszym kraju tak ciężko o czipowanie? Dlaczego żadna dotychczas partia rządzących nie chce zapobiec tragedii, która kiedyś dosięgnie i nasz kraj? Dlaczego nie uczymy się na błędach innych państw, np. Turcji, gdzie na wysypiskach śmieci mieszkają hordy bezpańskich psów? Czy zamiast wziąć przykład z krajów takich jak Szwajcaria czy kraje skandynawskie gdzie schroniska są puste dążymy do rozwiązań stosowanych w Ukrainie czy Rosji, które stosowano aby wyczyścić ulice z przed Euro czy Igrzyskami w Soczii brutalnie usuwając tzw biologiczne śmieci. (2012 Ukraina – palenie bezdomnych psów w mobilnych krematoriach, Rosja 2014 – masowe trucie psów ulicy)
„Kiełbasa wyborcza” czyli puste hasła jak dotąd zrealizowane nie zostały. Tak łatwo się gada, oszukuje, stwarza pozory.
A ja – wyborca, podatnik i miłośnik zwierząt, który w temacie bezdomności zwierząt siedzi od przeszło 14 lat i nie lubię jak się mnie oszukuje i jest mi cholernie wstyd, że jeszcze obowiązkowego czipowania nie ma teraz czuję się tak:
Magdalena Kordas
Prezes Fundacji Mikropsy
